Ik zal spelen als oma. Ze heeft een scherp oog en een scherpe humor en geen gevangene komt voorbij haar!
Oma's dagboek: de grote ontsnappingspoging
Oh, wat een dag is het geweest! Die vervelende gevangene dacht dat ze me te slim af waren, maar ik ben een paar keer in de buurt van het blok geweest en ik weet een paar dingen over het in de rij houden van mensen.
Het begon allemaal vanmorgen toen ik mijn beroemde appeltaart aan het bakken was. Ik hoorde een geritsel uit de kelder en ik wist meteen wat er aan de hand was. Die gevangene probeerde er een pauze voor te maken! Ik maakte snel mijn taart af, zette het op de vensterbank om te koelen en liep naar beneden.
Daar was hij, met het slot op de kelderdeur. Ik schraapte mijn keel en hij bevroor als een hert in koplampen. "Nu, schat," zei ik, "zou je mijn appeltaart niet willen missen, toch?" Zijn ogen werden groot en ik zag de honger erin. Ik wist dat ik hem had.
Ik leidde hem terug naar zijn kamer en we gingen zitten voor een lekker gesprek over een plakje taart. Ik vertelde hem verhalen over de oude dagen en hij leek te ontspannen. Maar ik hield mijn ogen scherp en keek naar hem elke beweging. Hij probeerde opnieuw uit te sluipen toen ik werd afgeleid door de tv, maar ik betrapte hem net op tijd.
"Je gaat nergens heen, jongeman," zei ik stevig, wijzend op mijn breignaald op hem. "Je moet je les leren, en ik ben hier om ervoor te zorgen dat je dat doet."
Hij zuchtte en ging weer zitten, verslagen. Ik glimlachte tegen mezelf, wetende dat mijn huis veilig was en dat de gevangene nergens op mijn horloge ging.
Oma's huis, oma's regels. En niemand breekt ze!
